رسول حائز

به بهانه ی جزیره ی سگ ها اثر وس اندرسون

جادوی عروسک ها

سرچشمه ی عروسک‌ها را باید در آیین و جادو جستجو کرد و شبه عروسک‌ها و عروسک‌های آیینی را می توان اجداد نمایش عروسکی و انیمیشن عروسکی دانست. شاید همین تاثیر جادویی و شگفت است که شیفتگان انیمیشن عروسکی یا "استاپ موشن" را مجذوب خود کرده و باعث می شود آنها زحمت ساختن صدها عروسک و جان بخشیدن به آنها را بر خود هموار کنند، در حالی که می توانند از تصاویر دیجیتال بهره ببرند. مهم ترین ویژگی این نوع از پویانمایی، واقعی بودن عناصر تشکیل دهنده ی آن است. عروسک های واقعی، لباس های واقعی، دکورهای واقعی و استفاده از منابع نور واقعی یکی از جاذبه های اصلی این نوع از فیلم هاست. از همین روست که حتی کاستی ها و محدودیت های کار کردن با این جهان مینیاتوری، برای علاقمندان این هنر به یک ویژگی مثبت تبدیل می شود و زیبایی شناسی خاص خود را می یابد.

در این مطلب قصد داریم به معرفی ده فیلم بلند انیمیشن استاپ موشن سال های اخیر بپردازیم. این آثار از جمله موفق ترین نمونه های انیمیشن عروسکی در سه دهه ی اخیر به شمار می‌روند و هر یک موفقیت های بسیاری را در زمان پخش به دست آورده و در شمار آثار ماندگار این تکنیک از پویانمایی در آمده اند.

نگاهی به فیلم "اوقات بد در ال رویال" تازه ترین ساخته ی درو گادرد

اوقات بد در ال رویال فیلمی در ژانر نئو نوآر و معمایی است که دومین ساخته‌ی سینمایی "درو گادرد" پس از کلبه ای در جنگل (2011) است. کشیشی به نام پدر فلین با بازی تحسین برانگیز « جف بریجز »، یک فروشنده جاروبرقی که خود را "سالیوان" معرفی می کند با بازی «جان هَم»، "دارلین" یک خواننده‌ی زن سیاهپوست با بازی « سینتیا ایریوو » و " امیلی سامراسپرینگ " با بازی « داکوتا جانسون » چهار نفری هستند که هر کدام به منظوری خاص به هتل ال رویال آمده اند. "مای" پسرک هتل دار با بازی « لویس پاولمن » هر یک را به اتاقی راهنما می شود و در ادامه شخصیت های دیگری از جمله " رز سامراسپرینگ " با بازی « کیلی اسپینی » و " بیلی لی " با بازی « کریس همسورث » به داستان وارد می‌شوند. خیلی زود در می یابیم که ماجرا به آن سادگی که به نظر می رسد نیست!

به بهانه‌ی فیلم تمارض ساخته‌ی عبد آبست

عبد آبست نخستین بار با حضور در فیلم ماهی و گربه (1392) به مخاطبان سینما معرفی شد. او همچنین در فیلم هجوم (1396) به کارگردانی شهرام مکری، عهده دار نقش اصلی بود. اما مخاطبان تئاتر بازی او را در سالگشتگی کار امیر رضا کوهستانی نیز به خاطر دارند. او همچنین در دومین فیلم خود تمارض به عنوان بازیگر حضور دارد. کارگردان و بازیگر 31 ساله که نخستین فیلمش با نام گوشه در سی و ششمین جشنواره فیلم قاهره حضور داشت و با تمارض (1395) توانست توجه بسیاری از منتقدان و علاقمندان سینما را به خود جلب کند. تمارض تنها فیلم ایرانی حاضر در شصت و هفتمین جشنواره فیلم برلین (برلیناله) بود که در بخش فروم به نمایش در آمد. این فیلم همچنین در جشنواره‌های تورنتو، شانگهای، ترانسیلوانیا و لهستان به نمایش درآمد و توانست جوایز متعددی را از آن خود کرد. این فیلم یک فیلم تجربه گرا به حساب می آید، اما از حضور تعدادی از بهترین های سینمای ایران همچون حمید خضوعی ابیانه به عنوان فیلمبردار و هایده صفی یاری به عنوان تدوینگر بهره برده است.

به بهانه‌ی فیلم سوختن اثر لی چانگ-دونگ

دوستداران سینمای لی چانگ-دونگ کارگردان شهیر کره ای -که به شاعر سینمای کره مشهور است- امسال پس از وقفه ای هشت ساله به تماشای سوختن نشستند. سوختن (2018) ششمین فیلم چانگ-دونگ و اقتباسی از داستان کوتاه "سوزاندن انبار" نوشته‌ی هاروکی موراکامی است. 

نگاهی به فیلم پلنگ سیاه ساخته‌ی رایان کوگلر

 کمپانی مارول در سالی که گذشت با سه فیلم دیگر از جهان مارول، حضور قدرتمند خود در عرصه ی سینمای علمی-تخیلی را استمرار بخشید. پلنگ سیاه، انتقام جویان: جنگ ابدیت و مرد مورچه ای و زنبورک سه فیلمی هستند که علاقمندان مارول در سال گذشته به تماشای آنها نشستند. پلنگ سیاه با فروش 183/1 میلیارد دلاری، عنوان سومین فیلم پر فروش تاریخ آمریکا و دهمین فیلم پر فروش تاریخ سینما را از آن خود کرد و توانست در نود و یکمین دوره ی جوایز اسکار با نامزدی در هفت رشته و کسب سه جایزه ی بهترین موسیقی متن، بهترین طراحی صحنه و بهترین طراحی لباس، به یکی از مهمترین محصولات مارول تبدیل شود. 

به بهانه ی فیلم استن و اولی ساخته‌ی جان اس. برد

فیلم استن و اولی یک فیلم زندگی نامه ای است که به سال های پایانی فعالیت دو کمدین فقید سینما، استن لورل و اولیور هاردی می پردازد. سال هایی که اوضاع چندان بر وفق مراد این دو کمدین نبود و با ظهور کمدین های تازه از راه رسیده، تمایل استودیوها برای همکاری با این دو ستاره به شکل چشمگیری کاهش یافت. دو کمدین در سال 1953 در قالب یک تور نمایشی به انگلستان سفر کردند و در شهرهای مختلف به اجرای برنامه پرداختند. این تور هنری را می‌توان نقطه ی پایانی بر حضور این دو اسطوره بر صحنه های نمایش و پرده ی سینما دانست. 

به بهانه ی "عصبانی نیستم" ساخته‌ی رضا درمیشیان

نوشتن درباره‌ی عصبانی نیستم دشوار است. چرا که این فیلم از یک سو نتیجه‌ی پنج سال دوندگی و پیگیری رضا درمیشیان برای اکران فیلم است، و از سوی دیگر با خاطرات و مخاطرات ی اجتماعی اواخر دهه‌ی هشتاد و اوایل دهه‌ی نود گره خورده است. فیلم حاوی صحنه‌هایی آشنا برای دهه‌ی شصتی‌ها و تمام کسانی است که در آن سال‌های پر التهاب و حساس به آغاز زندگی می‌اندیشیدند و به عبارت دیگر زبان حال نسل ماست. 

یک

تجربه ی حضور در میان تماشاگران تئاتر و سینما و خیره شدن به صحنه یا پرده در تاریکی سالن نمایش، امتداد گرد آمدن شبانه گرداگرد آتش و خیره شدن به شعله های رقصان آن و گوش سپردن به داستان های شکار، یعنی نخستین سرچشمه‌ های آیین است. گوش سپردن به جادو-درمانگر پیر، آهسته آهسته و در طول قرن ها به دراما تبدیل شده است. قصه گوی پیر نمرده است. بارها پوست انداخته و دگرگون شده و هنوز در بطن این هنر زندگی می کند. گاه بر تخت عزت و شکوه نشسته و گاه خاموش و ساکت سالیان سال در گوشه ای به تماشا نشسته. تا روزگار ما.