در باب دراما

یک

تجربه ی حضور در میان تماشاگران تئاتر و سینما و خیره شدن به صحنه یا پرده در تاریکی سالن نمایش، امتداد گرد آمدن شبانه گرداگرد آتش و خیره شدن به شعله های رقصان آن و گوش سپردن به داستان های شکار، یعنی نخستین سرچشمه‌ های آیین است. گوش سپردن به جادو-درمانگر پیر، آهسته آهسته و در طول قرن ها به دراما تبدیل شده است. قصه گوی پیر نمرده است. بارها پوست انداخته و دگرگون شده و هنوز در بطن این هنر زندگی می کند. گاه بر تخت عزت و شکوه نشسته و گاه خاموش و ساکت سالیان سال در گوشه ای به تماشا نشسته. تا روزگار ما.